coaching - gespreksvorm

Coaching, counseling, therapie

De grens tussen deze drie is niet scherp te trekken. Dat is, voor zover ik weet, de consensus hierover onder verschillende auteurs. Het is vooral een accentverschil. Het accent bij coaching ligt bij het realiseren van een doel. Bij therapie ligt het accent meer op het verwerken van gebeurtenissen. Bij counseling vooral op luisteren en er voor iemand zijn. Dus, coaching kijkt meer naar heden en toekomst, therapie meer naar verleden en heden, terwijl counseling in het heden blijft. Maar nogmaals, dit is een accentverschil.

Het grootste verschil zit ‘m, denk ik, in de uitstraling van de woorden zelf. 'Therapie' associëren veel mensen met 'problemen', 'zwaarte' en 'het verleden'. Dat is niet terecht, maar is nu eenmaal wat de meesten denken. Bij coaching denken velen aan veel lichtere en positievere zaken. Ook dit is te eenzijdig en komt misschien door sportcoaching en sommige tv-programma's. Wel is voor mij een heel principieel punt de gelijkwaardigheid tussen coach en cliënt. Dat wordt in coaching meer in de praktijk gebracht dan in therapie, maar ook hier bestaat overlap. Tenslotte, wat ik zeker niet doe, maar wat soms wel voor coaching doorgaat, is adviseren of 'bij de hand nemen'. Dat is bij heel specifieke problemen op z'n plaats, bijvoorbeeld bij mensen die hun financiën niet zelfstandig op orde kunnen krijgen. Maar is niet aan de orde in de gespreksvormen die ik bied. Die vragen om zelfstandigheid.